ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม อารยธรรม >>
นาฏศิลป์ไทย
คณะศิลปศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ พ.ศ. 2550
รูปแบบของการแสดงละครใน
รำศุภลักษณ์อุ้มสม
เทคนิคและกระบวนการรำ
ละครดึกดำบรรพ์
เป็นละครที่เกิดขึ้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ละครดึกดำบรรพ์เกิดขึ้นจากการที่เจ้าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์มีโอกาสเดินทางไปยุโรป ได้ดูละครโอเปร่าที่ฝรั่งเล่นก็ติดใจ เมื่อกลับมาเล่าถวายสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ จึงปรึกษากันที่จะจัดการแสดงละครอย่างละครโอเปร่าของฝรั่ง เจ้าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์เป็นผู้สร้างโรงละครและสร้างเครื่องแต่งกาย ส่วนเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ เป็นผู้ทรงคิดบทและวิธีการแสดง เมื่อเจ้าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์สร้างโรงเสร็จแล้วจึงตั้งชื่อว่า โรงละครดึกดำบรรพ์ และเนื่องจากได้นำละครที่ท่านและเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ร่วมกันคิดขึ้นมาจัดแสดงที่โรงละครแห่งนี้เป็นครั้งแรก จึงทำให้ละครรูปแบบใหม่นี้มีชื่อเรียกว่า ละครดึกดำบรรพ์
รูปแบบและวิธีการแสดง ละครดึกดำบรรพ์มีลักษณะดังนี้
- บทร้องมีแต่บทที่เป็นคำพูด ไม่มีบทที่บอกกิริยาอาการ
- ตัวละครร้องเอง
- ใช้ท่ารำให้เหมาะสมกับคำพูดและกิริยานั้นๆ อาจตัดหรือเติมได้
- ทำนองเพลงร้องและเพลงดนตรีปรับให้เข้ากับเหตุการณ์
- มีฉากตามเนื้อเรื่อง
- ผสมวงดนตรีขึ้นใหม่โดยใช้วงปี่พาทย์ แต่ตัดเอาสิ่งที่มีเสียงสูง เล็ก แหลม หรือดังมาก ๆ ออก เหลือไว้แต่สิ่งที่มีเสียงทุ้มนุ่มนวล และเพิ่มเติมสิ่งที่เหมาะสมเข้ามา เช่น ฆ้องหุ่ย 7 ลูก 7 เสียง
เรื่องที่นำมาแสดง เท่าที่มีหลักฐานปรากฏในยุคสมัยนั้นมี สังข์ทอง อิเหนา อุณรุท จันทกินรี ยศเกตุ กรุงพาณชมทวีป รามเกียรติ์ตอนศูรปนขา และมณีพิชัย
ดนตรีที่ใช้ประกอบในการแสดง ใช้วงปี่พาทย์ที่มีชื่อเรียกว่า วงปี่พาทย์ดึกดำบรรพ์ ซึ่งประกอบด้วยเครื่องดนตรีดำเนินทำนอง ได้แก่ ระนาดเอก ระนาดทุ้ม ระนาดทุ้มเหล็ก ฆ้องวง ขลุ่ยเพียงออ ขลุ่ยอู้ และซออู้ เครื่องดนตรีกำกับจังหวะ ได้แก่ ฉิ่ง กรับ และฆ้องหุ่ย 7 ลูก 7 เสียง
การแต่งกาย แต่งกายยืนเครื่องคล้ายกันกับเครื่องแต่งกายของละครในและละครนอก
ละครโนห์ราชาตรี
ละครนอก
ละครใน
ละครดึกดำบรรพ์
ละครพันทาง
ละครเสภา