กัณฑ์ที่ 7 (มหาพน)

       ขึ้นกัณฑ์ที่เจ็ด      ธ ชีทีเด็ด      สำเร็จรื่นรัมย์      ไปตามทางที่      พรานชี้แนวนำ
ล่วงลึกถลำ      ตามคำกล่าวไข
       สู่ "มหาพน"      ถิ่นเถื่อนเกลื่อนกล่น      พฤกษ์ผลพงไพร      อัจจุตฤๅษี
พัดวีกองไฟ     โอภาปราศัย      อยู่ในพระนคร
       พราหมณ์มหาศาล      รับราชการ      กับพระเวสสันดร      สนิทสนม
นิยมภูธร     ตั้งแต่จากจร      อาวรณ์วรองค์
       โปรดด้วยช่วยชี้      ช่องเขาศีรี      วิถีทางตรง      ใคร่เฝ้าทรงฤทธิ์
ประสิทธิ์ประสงค์      ด้นดั้นเดินดง      ผ่านพงพนา
        อัจจุตฤๅษี      สดับคดี      ไม่มีสงกา      พาไปต้นทาง
ระหว่างมรคา     ลำดับบรรดา      ที่หมายปลายทาง
        ผ่าเขาคันธมาทน์      สูงเงื้อมผงาด      เกินครึ่งกึ่งกลาง      สระโบกขรณี
ใสสีสะอาง      ผ่านพ้นไปพลาง      พบสระมุจลินท์
        ฝั่งสระเนินทราย      พืชผักมากมาย      ชายกระแสสินธุ์      ฟักแฟงแตงใหญ่
เรี่ยไร่เภริน      น้ำเต้าติดดิน      เท่าตุ่มราชบุรี
        ว่านยาว่านพิษ      หัวใจอินทรชิต      จิตไมยราบ     มี บรรจงเก็บไป
เท่าไรยิ่งดี     ป่าดงพงพี      เป็นที่เพาะพันธุ์
       ช้างสิบตระกูล      จำเจิญจำรูญ      เช่นช้างฉัททันต์      คล่ำคลาป่าบน
มงคลสำคัญ     ควรค่าราชัน      สร้างสรรค์บารมี
       ป่าสูงฝูงนก      เหินวลาหก      ต่อตกราตรี      หาห่วงรวงรัง
สังสันทน์สกุณี      กลไกโลกีย์      เช่นนี้ตลอดกาล
       ป่าใหญ่ไพรพฤกษ์      สูงระดับตึก      พันลึกโอฬาร      พลวงเหียงเพียงหาว
ช้างน้าวช่างนาน      สักใหญ่ใบบาน      ตระหง่านแนวเนิน
       ลมไกวเล่ห์กวัก       แนะนำพำนัก      แวะพักให้เพลิน       ประดับลำเนา
ครึ้นเขาโขดเขิน      จรุงเจริญ      ใจเราจีรัง
       ถึงเขาวงกต      คำนวณกำหนด      ศาลาสองหลัง       ชูชกบอกลา
เลีบยผาลำพัง     คะเนเซซัง      มุ่งยังกุฎี
        จบ"มหาพน"      ปี่พาทย์เริ่มต้น      บรรเลงดนตรี      เป็นเพลง"เชิดกลอง"
เดินท่องวิถี      เจ้าภาพพาที      ประเคนเครื่องกัณฑ์
        "แปดสิบคาถา"      ครบถ้วนควรค่า       พระมาเทศน์ธรรม์       รอกว่าจะถึง
ตั้งครึ่งค่อนวัน      เสร็จบ่ายผายผัน      ไปฉันน้ำชา