วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
มหาชาติธรรมเทศน์
(ฉบับเมืองเพชร
ร่ายโดย: ชำนาญ นิลสุข)
กัณฑ์ที่ 1
กัณฑ์ที่ 2
กัณฑ์ที่ 3
กัณฑ์ที่ 4
กัณฑ์ที่ 5
กัณฑ์ที่ 6
กัณฑ์ที่ 7
กัณฑ์ที่ 8
กัณฑ์ที่ 9
กัณฑ์ที่ 10
กัณฑ์ที่ 11
กัณฑ์ที่ 12
กัณฑ์ที่ 13
กัณฑ์ที่ 12 (กษัตริย์)
กาพย์ฉบัง
"กัณฑ์ที่สิบสอง" สำคัญ คุ้มกันกษัตริย์สู่เมือง รัฐสีพีราษฎร์รุ่งเรือง สะดวกสบายบทจร ยกพ้นเขตพระนคร มุ่งสู่วงกตหิมพานต์ จวนถึงอาศรมสถาน พาให้พระนึกคำนึง ฤๅมีอันตรายมาถึง ทูลว่ามารับกลับวัง สมตามคำพรพลัง เห็นจริงตามคำพระนาง พลันกองทัพถึงปลายทาง ตื้นตันกรรแสงสุดทรง ทั้งหกกษัตริย์สลบลง ตามองค์สู่วิสัญญี เกิด "ยุคันตวาต" ทันที บันดาล "โบกขรพรรษ" ลงมา หกกษัตริย์ฟื้นคืนกายา ต่างตื่นฟื้นสมประดี รับกลับสู่กรุงสีพี นำทัพนับหมื่นคืนนคร พิณพาทย์ทำ "เพลงตะนอน" "สามสิบหกคาถา" ธรรมมันต์ |
พลหกสิบพัน ทำทางประเทือง เข้าพงดงดอน เสียงสนั่นพนานต์ มัทรีทราบจึง พระองค์ทรงฟัง พบพร้อมกันพลาง ไพร่หลเต็มพง อินทราธิบดี ไพร่พลพลอยหา "ฉกัษตริย์" ฉัตรีย์ ถวายกัณฑ์อากร |