ค้นหาข้อมูล คลิก!วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
ขุนช้าง-ขุนแผน
ฉบับร้อยแก้ว
พลายแก้วได้สายทอง
นางพิมกับนางสายทองไปหาเณรแก้วที่วัดป่าเลไลย พอมาถึงก็รู้ว่าเณรแก้วหนีไปอยู่ที่วัดแคแล้ว ก็เดินทางไปหาเณรแก้วที่วัดแค นางพิมก็เล่าให้ฟังแล้วรีบลากลับ เพราะนางศรีประจันรู้ เณรแก้วจึงบอกว่าคืนนี้จะสึกไปหา
ครั้นถึงเวลาเย็น เณรแก้วให้คิดถึงและเป็นห่วงนางพิม ก็ไปลาอาจารย์สึก สมภารก็คัดค้าน แต่เณรแก้วไม่ยอม จึงดูฤกษ์ยามให้ว่า เณรแก้วจะมีชะตาดีได้เป็นทหาร แล้วจะได้อยู่กินกันแต่จะไม่นานนักก็จะไปมีผัวใหม่ และเมื่ออายุ ยี่สิบห้าเบญจเพส จะมีเคราะห์ถูกจองจำด้วยโซ่ตรวน พออายุสี่สิบถึงจะได้ดี เมื่อสึกแล้วก็ได้ไปปลุกผีที่ป่าช้า แล้วใช้ให้พาตนไปที่บ้านนางศรีประจัน โดยพลายแก้วนั่งบนบ่าผีไป แล้วให้ผีพรายนั้นคอยอยู่ในสวน แล้วพลายแก้วก็ขึ้นไปหานางพิมอยู่จนนางพิมหลับ ก็ให้ป่วนปั่นคิดถึงนางสายทอง จึงได้สะเดาะกลอนเข้าไปหานางสายทอง และได้นางสายทองเป็นเมีย
นางพิมตื่นขึ้นมาไม่เห็นพลายแก้ว ก็ลุกขึ้นตามหา แล้วจะมาถามนางสายทอง เมื่อมาถึงห้องนางสายทอง ได้ยินเสียงคนพูดกัน รู้ว่าพลายแก้วอยู่กับนางสายทองก็เปิดประตูเข้าไป แล้วเกิดต่อว่ากัน จนนางศรีประจันตื่น นางพิมจึงหนีเข้าห้องไป พลายแก้วก็ตามเข้าไปปลอบประโลมจนนางพิมหายโกรธ พอรุ่งเช้าก็บอกนางพิมว่าจะไปบอกนางทองประศรีที่กาญจนบุรี ให้มาสู่ขอภายในเจ็ดวัน นางพิมก็ให้เงินห้าชั่งแก่พลายแก้วเพื่อใช้เดินทาง
<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>
