ค้นหาข้อมูล คลิก!วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
ขุนช้าง-ขุนแผน
ฉบับร้อยแก้ว
พลายแก้วยกทัพ
เมื่อพลายแก้วไปถึงอยุธยาแล้ว ก็เข้าไปเฝ้าพระพันวษา พระพันวษาก็ประทานดาบที่มีด้ามประจุพราย และเครื่องแต่งตัวให้ แล้วพลายแก้วก็ยกทัพออกไปนอกเมือง ผ่านย่านทุ่งลุมพลี เมื่อพลายแก้วยกทัพผ่านมาที่นางทองประศรี และนางพิมอยู่ที่ศาลาวัดป่าฝ้าย ก็ลงไปหา แล้วทั้งพลายแก้ว นางทองประศรี และนางพิม ก็ได้ปรึกษากันว่าจะปลูกโพธิ์ไว้แทนตัว หากตายขอให้ต้นโพธิ์ตายด้วย แล้วก็ได้ไปหาหน่อโพธิ์มาปลูกเรียงกันใกล้ต้นไม้ใหญ่ริมคลองบางลาง พร้อมทั้งแต่งเครื่องบัตรพลีบูชาบวงสรวงเทวดา และอธิษฐานต้นโพธิ์ของแต่ละคน ว่าหากป่วยหรือตายขอให้ต้นโพธิ์เหี่ยวเฉา หากอยู่ดีก็ขอให้ต้นโพธิ์งอกงาม
"
ไปทัพทางไกลไม่รู้เหตุ
จะสังเกตปลูกโพธิ์ไว้สามต้น
ถ้าแม้นย่อยยับอับจน
ขอให้โพธิ์พิกลไปเหมือนกัน.."
เมื่อพลายแก้วเดินทัพผ่านเมืองนครสวรรค์ เมืองกำแพงเพชร เมืองระแหง และเมืองเถิน ถึงเมืองเชียงทอง ก็นำกำลังตีทัพเชียงใหม่ เนื่องจากคิดว่าเมืองเชียงทองไม่สู้ ทั้งนายบ่าวก็เที่ยวหาผักหาปลาไม่ได้เตรียมรบให้พร้อม พวกทหารเชียงใหม่จึงถูกฆ่าตายลงเป็นจำนวนมาก ฝ่ายเจ้าเมืองเชียงทอง เห็นทัพไทยมาช่วยก็ดีใจ ปิดประตูเมืองแล้วให้พระสังฆราชออกไปทางประตูกำแพงด้านหลัง เพื่อไปบอกข่าวแก่ทัพไทย ทหารเชียงใหม่เห็นเป็นพระก็ไม่ได้สนใจ
เมื่อไปถึงทัพไทยแล้วพระสังฆราชก็เล่าให้พลายแก้วฟังว่า เมืองเชียงใหม่ยกทพมาล้อมเมือง ก็เลยต้องแกล้งทำเป็นอ่อนน้อม เชียงใหม่จะได้ไม่ฆ่าฟัน ครั้นจะไปบอกที่กรุงศรีอยุธยา พวกลาวก็ตรวจตราเต็มไปหมด เมื่อเห็นทัพไทยมาครั้งนี้ก็ดีใจ จะช่วยรบกับเชียงใหม่ด้วย พลายแก้วเห็นว่าเป็นพระก็ไม่น่าจะพูดเท็จ จึงให้กลับเข้าไปบอกเจ้าเมืองเชียงทองว่า บ่ายวันพรุ่งนี้จะตีทัพเชียงใหม่ ให้จัดทัพไว้ให้พร้อม เจ้าเมืองเชียงทองนั้นเมื่อได้ทราบข่าวจากพระสังฆราช ก็ให้จัดเตรียมการรบให้พร้อม
ฝ่ายพระยาฟ้าลั่นและสันบาดาล ก็ปรึกษากันว่า ทัพไทยขึ้นมาล้อมแล้ว เมืองเชียงทองก็กลับทำเป็นห้าวหาญ ปิดประตูยิงปืนตอบโต้ อีกทั้งทัพไทยก็ได้โอบหลัง เพื่อจะกักทัพเชียงใหม่ไม่ให้หนีได้ หากจะนิ่งเฉยก็จะเสียทีจนทัพไทยตีมาถึงเราได้ ก็ให้ตีทัพไทยให้ถอยร่นไปเชิงเขาและตีให้แตก จับเป็นเชลยให้หมด ส่วนเจ้าเมืองเชียงทองให้จับลูกเมียมาฆ่าให้หมด เมื่อได้พิชัยเพชรฤกษ์ ทัพของเชียงใหม่ก็ยกออกมาที่ค่ายไทย ส่วนพลายแก้วให้ผู้รั้งทัพสามคน เตรียมไพร่พล แล้วเสกน้ำมันทาให้ เมื่อได้มหาพิชัยฤกษ์ก็เคลื่อนทัพไปประจันหน้ากับทัพเชียงใหม่ ฝ่ายเจ้าเมืองเชียงทองนั้น ได้เตรียมทัพไว้พร้อมแล้ว เห็นทัพไทยเข้าตีประจันกับทัพเชียงใหม่ ก็เปิดประตูออกไปช่วยรบ ทั้งกำลังทัพจำนวนห้าพัน และบรรดาชาวเมืองที่ช่วยออกรบ
ฝ่ายพระยาฟ้าลั่นและสันบาดาล เห็นทัพไทยแล้วเห็นแม่ทัพที่มีรูปร่างงาม ท่าทางองอาจดังราชสีห์ ก็ร้องถามถึงชื่อของพลายแก้ว แล้วว่าทำไมกษัตริย์จึงเชื่อใจให้ออกมารบ ส่วนลาวกับลาวเขาภักดีกันมานาน แต่บัดนี้เจ้าเชียงทองกลับไปภักดีกับไทย เจ้าเชียงอินทร์จึงใช้มาจับในฐานเป็นกบถ มิใช่เรื่องของอยุธยาเลย พลายแก้วฟังแล้วก็ตอบว่า ตนนั้นเป็นพระกาฬ ยอดทหารของอยุธยา ชื่อพลายแก้ว ที่มารบนี้ก็เพราะเจ้าเชียงทองเป็นกบถ สวามิภักดิ์กับอยุธยาแล้วกลับไปเข้ากับเมืองเชียงใหม่
พระพันวษาพิโรธมากให้ยกทัพมาปราบ เมื่อมาถึงเมืองเชียงทองก็ปรองดองเหมือนเดิม ด้วยถูกล้อมไว้หนีไม่ทัน จึงแกล้งลวงให้ทัพเชียงใหม่ตายใจ แล้วก็ถามชื่อแม่ทัพของเชียงใหม่ พร้อมกับว่าหากอ่อนน้อนก็จะยอมอภัยให้ พระยาฟ้าลั่นจึงว่า ตั้งแต่โบราณมาเมืองเชียงทองนั้นขึ้นกับเชียงใหม่ เป็นเพราะคิดกบถจึงได้มีภัยขึ้น ที่มารบนี้ก็เป็นเรื่องของข้ากับเจ้าไม่ควรเข้ามาเกี่ยวข้อง พร้อมกับบอกว่า ตนชื่อพระยาฟ้าลั่น ส่วนเพื่อนชื่อสันบาดาล แล้วจึงขับพลเข้ารบกับพลายแก้ว และพระยาฟ้าลั่นกับสันบาดาล ถูกพลายแก้วฆ่าตาย ทัพลาวเห็นแม่ทัพของตนตายก็แตกหนี ทัพไทยไล่ตามไปตีได้เมืองนครลำปาง เมืองลำพูน และเมืองเชียงใหม่ แต่เว้นบ้านจอมทองเมืองลำพูนพลายแก้วมิได้ยกทัพเข้าตี เป็นเพราะว่าเทวดาดลใจจะได้นางลาวทอง จึงให้พลายแก้วมีใจเมตตาแก่ชาวหมู่บ้านนี้
<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>
