ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
พระวินัยปิฎก
พระสุตตันตปิฎก
พระอภิธรรมปิฎก
พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
พระวินัยเล่มที่ ๗
จุลลวัคค์ (เป็นพระวินัยปิฏก)
ภิกขุนีขันธกะ
(หมวดว่าด้วยนางภิกษุณี)
เรื่องต้นคือประวัติความเป็นมาของนางภิกษุณี ได้แปลไว้แล้ว(ความน่ารู้พระไตรปิฎก ) หมายเลข ๘๓พระนางมหาปชาบดีโคตมี ( ผู้เป็นพระน้านาง พระมารดาเลี้ยงของพระพุทธเจ้า) ทูลขอบวชในพระพุทธศาสนา. ในชั้นแรกซึ่งพระผู้มีพระภาคทรงปฏิเสธ แต่ในที่สุดทรงอนุญาต โดยทรงวางเงื่อนไขไว้ถึง ๘ ประการ ที่เรียกว่าครุธรรมซึ่งพระนางมหาปชาบดี โคตมี ก็ทรงยอมรับ พระอานนท์จึงนำความไปกราบทูลพระผู้มีพระภาค. พระองค์ตรัสว่า การที่มีสตรีมาบวชในพระพุทธศาสนา จะทำให้พระธรรมวินัยตั้งอยู่ไม่ได้นานนักเท่าที่ควร.
( แต่การทรงวางเงื่อนไขมิให้สตรีบวชได้ง่าย ๆ ก็ได้ผล คือภายหลังพุทธปรินิพพานแล้วไม่นานนัก ก็หมดเชื้อสายของนางภิกษุณี).
- ทรงอนุญาตการบวชภิกษุณี
- การศึกษาสิกขาบท
- ลักษณะตัดสินธรรมวินัย ๘ ประการ
- เรื่องเกี่ยวกับปาฏิโมกข์และสังฆกรรม
- การลงโทษภิกษุด้วยการไม่ไหว้
- การลงโทษนางภิกษุณี
- การให้โอวาทนางภิกษุณี
- ข้อห้ามเบ็ดเตล็ด
ขุททกวัตถุขันธกะ (หมวดว่าด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ)
เสนาสนขันธกะ (หมวดว่าด้วยที่อยู่อาศัย)
สังฆเภทขันธกะ (หมวดว่าด้วยสงฆ์แตกกัน)
วัตตขันธกะ (หมวดว่าวัตรหรือข้อปฎิบัติ)
ปาฏิโมกขฐปนขันธกะ (หมวดว่าด้วยการแสดงปาฏิโมกข์)
ภิกขุนีขันธกะ (หมวดว่าด้วยนางภิกษุณี)
ปัญจสติกขัรธกะ (หมวดว่าด้วยพระอรหันต์ ๕๐๐ รูป ในการทำสังคายนาครั้งที่ ๑)
สัตตสิกขันธกะ (หมวดว่าด้วยพระอรหันต์ ๗๐๐ รูป ในการสังคายนาครั้งที่ ๒)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่
๒
พระวินัยเล่มที่
๓
พระวินัยเล่มที่
๔
พระวินัยเล่มที่
๕
พระวินัยเล่มที่
๖
พระวินัยเล่มที่
๗
พระวินัยเล่มที่
๘