มิลาเรปะ

คำตักเตือนสำหรับท่าน ธัมมะวอนชู

ในช่วงอาทิตย์แรกของเดือนสุดท้ายแห่งฤดูใบไม้ร่วง ท่านมิลาเรปะและสานุศิษย์ ออกเดินทางไปยังบูเชนชิตาง ผู้คนมากมายมารายล้อมท่านเมื่อท่านเริ่มบิณฑบาต มีสุภาพสตรีแต่งกายงามผู้หนึ่งเข้ามาซักถามถึงวงศาคณาญาติของท่าน ท่านมิลาเรปะได้กล่าวแสดงว่า

ขอน้อมเศียรเกล้าลงกราบคารวะต่อบรรดาคณาจารย์ทั้งปวง
จงได้อนุเคราะห์อาตมาด้วยความเมตตากรุณาและพรชัยของท่าน

บิดาของอาตมาคือเอกสภาวะอันอุดม กุงตูซันโป
มารดาของอาตมา คือสตรีผู้มั่งคั่ง ดรอวาซันโป
พี่ชายของอาตมา คือเทพเจ้าแห่งความรอบรู้
ป้าของอาตมาคือดวงประทีปอันสว่างโพลง
น้องสาวของอาตมาคือความสุจริตซื่อตรง
กัลยาณมิตรของอาตมาคือปรีชาญาณแห่งพระธรรมชาติเจ้า
เด็กๆของอาตมาคือบุตรแห่งความรู้แจ้ง
คัมภีร์ของอาตมาคือเอกภพและปรากฏการณ์ทั้งปวง
อาชาไนยตัวประเสริฐของอาตมาได้แก่อานาปานสติภาวนา
สานุศิษย์ของอาตมาคือผู้คนในทวีปทั้งสี่นี้
ส่วนอาตมาเองนั้นเป็นสถูปเจดีย์สีขาวเล็กๆที่ประดิษฐานอยู่ในบวรพระพุทธศาสนา
แม้ว่าอาตมาจะไม่เคยฝึกหัดการแสดงธรรมเทศนา
อาตมาได้แสดงธรรมอย่างกระจ่างชัดฤาหนอ

บิดาของอาตมาคือเอกสภาวะอันอุดมได้ถ่ายทอดความรู้แจ้งและมรรคาสู่การปฏิบัติบำเพ็ญ
ความคิดแบบโลกๆมิได้เคยงอกงามขึ้นในดวงใจของท่านเลย
มารดาของอาตมาสตรีผู้มั่งคั่ง เธอเลี้ยงดูอาตมาด้วยน้ำนมแห่งคำสอนเรื่องภายในโดย
ผ่านจากดวงใจของเธอ
การสาละวนอยู่กับการปฏิบัติบำเพ็ญตามคำสอน ทำให้อาตมาอิ่มอุดมอยู่เสมอ
พี่ชายของอาตมาเทพเจ้าแห่งความรอบรู้
ถือดาบกายสิทธิ์แห่งประสบการณ์และปรีชาญาณไว้ในมืออย่างมั่นคง
และพร้อมที่จะพิฆาตความเห็นผิดทั้งหยาบและละเอียดให้พินาศสิ้นเชิง
ป้าของอาตมาคือดวงประทีปอันสว่างโพลง
ได้ขจัดความมืดมนอนธการแห่งอุปาทานในเบญจขันธ์ลงสิ้น
น้องสาวของอาตมาอันได้แก่ความสุจริตซื่อตรง
เธอเป็นอิสระจากความกำหนดหมายทั้งปวง เธอไม่เคยยึดครองสิ่งใดว่าเป็นของเธอเลย

กัลยาณมิตรของอาตมาคือปรีชาญาณแห่งพระธรรมชาติเจ้า
อาศัยอยู่ร่วมกับอาตมา ประดุจเป็นบุคคลคนเดียวกัน และไม่เคยที่จะต้องโต้เถียงกันเลย

เด็กๆของอาตมาคือปฏิเวธธรรมอันได้แก่ความรู้แจ้งซึ่งเจริญงอกงามขึ้นมา
เพื่อสืบทอดมรดกแห่งความเป็นผู้เที่ยงแท้ต่อพระนฤพาน
อาตมาไม่สนใจที่จะก่อปั้นเด็กๆชนิดที่ต้องคอยชำระล้างและเปลี่ยนผ้าอ้อมอยู่เสมอ

คัมภีร์ของอาตมาคือเอกภพและปรากฏการณ์ทั้งปวง ได้แสดงข้อเท็จจริงอันสำคัญที่เป็นหลักใหญ่ๆ
อาตมาไม่มีคัมภีร์ชนิดที่ต้องอาศัยการจัดเรียงถ้อยคำ

อานาปานสติภาวนาได้พาอาตมาไปทุกแห่งหนที่ต้องการจะไป
อาตมาไม่ต้องการอาชาไนยชนิดที่ประกอบด้วยเนื้อและเลือดเลย

สานุศิษย์ของอาตมาคือผู้คนในทวีปทั้งสี่ ย่อมบริจาคเสมอเมื่ออาตมาออกบิณฑบาต
อาตมาไม่เคยต้องแบกหามเครื่องอุปโภคบริโภคให้เป็นภาระแก่อาตมาเลย

อาตมากล่าวว่าอาตมาสีขาว นั่นย่อมหมายถึงการประกอบแต่กุศลกรรมทั้งปวง
ความต้องการอันเหลือเพียงน้อยนิดในดวงใจของอาตมา
คือสถูปเจดีย์เล็กๆที่ประดิษฐานอยู่ในบวรพระพุทธศาสนา

เด็กหญิงอุทานขึ้นว่า “ท่านกล่าวได้อย่างมหัศจรรย์มาก แต่ท่านมีเพื่อนร่วมสังสารวัฏ หรือว่ามีบุตร หรือว่ามี ทรัพย์สิน ใดๆหรือไม่?”

ประสบการณ์เริ่มแรกของอาตมาในสังสารวัฏดูเป็นสิ่งน่ายินดี
แต่ต่อมาอาตมาได้เรียนรู้ว่ามันเป็นคุกตะรางอันทุกข์ทรมาน
เหล่านี้คือความรู้สึกนึกคิดถึงสังสารวัฏของอาตมา
ดังนั้นอาตมาจึงตั้งใจที่จะสลัดมันทิ้งไป

เมื่อแรกเริ่มบรรดามิตรสหายเป็นดังรอยยิ้มแห่งเทพธิดา
ต่อมากลับกลายสภาพเป็นหญิงเจ้าโทสะและขี้บ่น ท้ายที่สุดเป็นดังปีศาจ
เหล่านี้คือความรู้สึกนึกคิดถึงบรรดามิตรสหายของอาตมา
อาตมาจึงตั้งใจหนีห่างจากบรรดาเพื่อนพ้องของอาตมา

เมื่อแรกเริ่มทารกยิ้มแย้มดังทูตจากสวรรค์ ต่อมาเขาทำความลำบากยุ่งยากให้เพื่อนบ้าน
และในบั้นปลายเขากลับกลายเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือดและศัตรู
เหล่านี้คือความรู้สึกนึกคิดถึงบรรดาเด็กๆของอาตมา
อาตมาจึงสละทั้งลูกและหลาน

เมื่อแรกเริ่มเงินตราเป็นดังแก้วสารพัดนึก ต่อมากลับกลายเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
และในที่สุดก็ทำให้กระหายอยากร้อนรน
เหล่านี้คือความรู้สึกนึกคิดถึงเงินตรา ของอาตมา
ดังนั้นอาตมาจึงสละซึ่งโภคทรัพย์ทั้งปวง

เมื่ออาตมาระลึกถึงประสบการณ์เหล่านี้
อาตมาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากการประพฤติธรรมและเผยแพร่ต่อไปยังผู้อื่น
เมื่อความตายใกล้เข้ามา อาตมาไม่มีอะไรจะต้องเสียใจ

เมื่อได้ฟังบทโศลกจากท่านมิลาเรปะ เด็กหญิงได้เกิดความศรัทธาท่านมาก เธอได้นิมนต์ท่านและสานุศิษย์ไปที่บ้านของเธอ และถวายจตุปัจจัยพร้อมทั้งการปรนนิบัติอย่างดี เธอได้รับคำสั่งสอนแนะนำ และดำเนินเข้าสู่สัมมาอริยมรรค เมื่อท่านเดินทางต่อไปยังภูเขาหิมะดรีเซ่ ท่านได้พบชายหนุ่มจากตระกูลโจโว ซึ่งเป็นตระกูลของชนชั้นสูง เข้ามากราบนมัสการท่านและอาราธนาให้ท่านแสดงธรรม
ท่านมิลาเรปะได้กล่าวแสดงว่า
จงฟังอาตมา ท่านสาธุชนทั้งหลาย
เมื่อท่านกำลังเดินจงได้มีสติกำหนดรู้พฤติกรรมของดวงจิตอยู่เสมอ
นี้คือการเดินที่เป็นไปเพื่อปลดปล่อยตนเองสู่ความเสรี

เมื่อกำลังนั่งจงได้ผ่อนคลายจิตใจลงสู่ความเรียบง่าย นี้คือข้อปฏิบัติต่อวิธีการนั่ง

เมื่อเธอนอนจงได้นอนโดยปราศจากการกำหนดหมายแยกแยะคุณค่าของสิ่งใดๆ
นี้คือหนทางปฏิบัติ ต่อการนอนเพื่อความรู้แจ้ง

เมื่อเธอกินจงได้กินอย่างว่างเปล่าโดยปราศจากตัวตนผู้กิน นี้คือการกินที่ปราศจาก โทษทั้งปวง

เมื่อเธอดื่มจงได้ดื่มน้ำอมฤตแห่งปรีชาญาณ นี้คือการดื่มที่ไม่ต้องรั้งรอใดๆ

เธอจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม จงอย่าได้เผลอห่างจากการตรวจสอบความคิดและดวงจิตของเธอเลย
นี้คือการปฏิบัติอันมีค่าที่สามารถกระทำได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่มีอุปสรรคขัดขวางรบกวน

ผู้ฟังธรรมอุทานออกมาว่า “พวกเราเป็นพวกที่ไม่มีสมรรถภาพ และไม่รู้ว่าจะปฏิบัติธรรมที่ล้ำลึกได้อย่างไร? พวกที่รู้ว่าจะปฏิบัติอย่างไร ช่างโชคดีจริงหนอ” ท่านมิลาเรปะกล่าวตอบว่า “เมื่อพวกเธอกล่าวว่าไม่รู้จะปฏิบัติอย่างไร นั่นเป็นเพียงความต้องการหลบเลี่ยงของพวกเธอเท่านั้น นี้เป็นสัญลักษณ์ของผู้ที่ไม่มีความสามารถในการอุทิศตน ถ้าเธอพิจารณาที่จะปฏิบัติธรรมจริงๆแล้วไซร้ เธอจักรู้เองว่าจะปฏิบัติอย่างไร และเธอก็จะเข้าใจมันได้จริงๆ ณ บัดนี้ จงได้ฟังถึงอานิสงส์ของคำสอนนี้ จากบทโศลกของอาตมา”
ท่านสาธุชนผู้มีพรสวรรค์ ของอาตมา
ในสภาพอันไม่ยืนยงประดุจฟองน้ำของเรือนกายแห่งมนุษย์นี้ พุทธภาวะย่อมสามารถหยั่งลงได้
ถ้าบุคคลสามารถจุดประทีปอันสว่างไสวแห่งความรู้แจ้งขึ้น
เขาย่อมจะได้เห็นธรรมกายทั้งภายนอกและภายในอย่างชัดเจน

ในสังสารวัฏอันเต็มไปด้วยความคิดที่สับสนยุ่งยากนานับประการ
ย่อมมีบุตรแห่งพญาอินทรีย์อันหมายถึงโพธิจิตอาศัยอยู่
การได้มีโอกาสที่จะกระพือปีกแห่งความตระหนักชัดด้วยปรีชาญาณขึ้นเพียงครั้งเดียว
ก็สามารถทำให้แน่ใจได้ว่าเธอจะบินทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้าแห่งการรู้แจ้งต่อสิ่งทั้งปวงในที่สุด

ในภูเขาหิมะแห่งชัยชนะของสรีระกายนี้ ลูกสิงโตน้อยแห่งสติ พำนักอาศัยอยู่
บุคคลผู้ซึ่งสามารถปฏิบัติบำเพ็ญโดยปราศจากความยึดมั่นถือมั่นในอายตนะทั้งหก
ด้วยสติอันสมบูรณ์
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่า เธอจักพิชิตทั้งสังสารวัฏและพระนิพพาน

ในมหาสมุทรอันมืดมิด สังสารวัฏนาวาพาผู้คนท่องเที่ยวไปในภพภูมิทั้งหก
บุคคลซึ่งมิได้แยกตนเองออกจากกายทั้งสามแห่งพุทธะ
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่าจะสามารถฝ่าคลื่นลมอันน่าสะพรึงกลัวไปได้

คฤหาสน์มายาแห่งกิเลสนิวรณ์ทั้งห้าประการ ย่อมเต็มไปด้วยภยันตรายมากมาย
บุคคลผู้สามารถเหนี่ยวรั้งเส้นเชือกแห่งความตระหนักชัดไว้อย่างมั่นคง
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่าจะสามารถอยู่เหนือความชั่วร้ายและภยันตรายทั้งปวง

ความใสสว่างแห่งธรรมกายเปรียบดังห้วงเวหา
ความเต็มเปี่ยมสมบูรณ์อันเปรียบดุจอัญมณีล้ำค่าย่อมสามารถหาพบได้ในที่นั้น
บุคคลผู้เข้าถึงธรรมกายโดยปราศจากสิ่งรบกวน
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่ากายทั้งสามแห่งพุทธะจะปรากฏ

ในภพทั้งสามแห่งสังสารวัฏ ย่อมมีโซ่ตรวนที่ผูกร้อยเราทั้งหลายเอาไว้
บุคคลผู้ซึ่งสามารถปลดโซ่ตรวนนี้ออกไปได้โดยผ่านทางคำสอนของพระศาสดา
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่ากำลังดำเนินไปบนมรรคาแห่งความหลุดพ้น

น้ำพุแห่งคำสอนเรื่องภายในจากครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงเป็นดังน้ำอมฤต
บุคคลผู้สามารถดื่มกินโดยปราศจากความสั่นคลอนของศรัทธา
ย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่าเขาจะได้รับการปลดปล่อยจากความกระหายอยากอันบาปกรรมทั้งปวง

ชายหนุ่มคนหนึ่งในหมู่ผู้ฟังธรรม ตั้งใจที่จะอุทิศตนให้กับการปฏิบัติธรรม เขาดำริว่า “ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เราจักต้องมาหาลามะรูปนี้อีก และอุทิศตนเป็นสานุศิษย์รับใช้ท่าน” ในช่วงเวลานั้น ท่านมิลาเรปะและสานุศิษย์ของท่าน ตกลงใจจะพำนักอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น ท่านพากันยินดีกับจตุปัจจัยและการปรนนิบัติ ทั้งจากมนุษย์และอมนุษย์ในสถานที่นั้น หมู่สมณะสั่งสอนอบรมสาธุชนอยู่จนถึงฤดูใบไม้ผลิ
ก่อนที่จะกลับไปยังภูเขาหิมะดีซี โยมอุปัฏฐากได้จัดพิธีกรรมอย่างยิ่งใหญ่ ชายหนุ่มได้ลุกขึ้นท่ามกลางมหาสมาคม ด้วยความศรัทธาในท่านมิลาเรปะอย่างล้ำลึก เขากล่าวว่า “กระผมได้ยินว่า พวกท่านมีคำสอนที่ว่าด้วยเรื่อง ทิฐิ ปฏิบัติ การกระทำ และ ปฏิเวธธรรม ท่านจะได้กรุณาแสดงให้ฟังได้หรือไม่?” ท่านมิลาเรปะได้กล่าวแสดงว่า
มันเป็นเพราะอาตมาได้แลเห็นทัศนียภาพแห่งอัตตาตัวตนโดยกระจ่างชัด
ความกำหนดหมายแยกแยะคุณค่าของบรรดาสรรพสิ่งย่อมสูญสลายไป
ความรู้สึกในความเป็นตัวเราหรือผู้อื่นย่อมไม่ปรากฏ
ทิฐิคือความว่างจากขอบเขตุและการแบ่งแยก

มันเป็นเพราะการปฏิบัติเพื่อสละปล่อยวางทั้งดีและชั่ว โดยการปลดปล่อยอัตตาตัวตน
อาตมาจะรู้สึกในความแตกต่างของความทุกข์และความสุขได้อย่างไร
การปฏิบัติ คือความปราศจากขอบเขตุของความรู้สึกและประสบการณ์

เมื่อกระทำกิจกรรมใดๆก็ตาม ความขัดเคืองย่อมถูกขจัดออกไปด้วยการปลดปล่อยอัตตา
อาตมาจะประกอบกรรมด้วยอิทธิพลของราคะและโทสะได้อย่างไร
การกระทำคือความอิสระจากขอบเขตของความติดยึด

โดยที่การสามารถปลดปล่อยอัตตาตัวตนออกไปได้นั้น
เป็นขั้นตอนสุดท้ายแห่งสังสารวัฏและพระนิพพาน
อาตมาจะยังคงรู้สึกว่าได้มาหรือสูญเสียไปได้อย่างไร

การปราศจากความหวังและความวิตกกังวลใดๆ
คือผลแห่งการบำเพ็ญเพียรปฏิบัติธรรมอันยิ่งใหญ่นี้

ชายหนุ่มกล่าวกับท่านมิลาเรปะว่า “กระผมได้ตัดสินใจสละอุทิศตนให้กับการปฏิบัติธรรม แต่กระผมต้องของอนุญาตจากพ่อแม่และบรรดาญาติๆก่อน แม้ว่ากระผมจะต้องขออนุญาตจากพวกเขาก่อน แต่ท่านได้โปรดรับผมไว้เป็นสานุศิษย์ด้วยเถิด” ท่านมิลาเรปะกล่าวตอบว่า “ผู้ที่จะสละโลกทั้งปวง สมควรที่จะได้คิดคำนึงให้มากถึงภยันตรายในสังสารวัฏ และถ้ายังไม่เห็นโทษภัยมากเพียงพอที่จะตัดสินใจสละออกด้วยตนเอง แต่ยังต้องรอคนอื่นมาช่วยตัดสินใจให้นั้น นับได้ว่าเป็นผู้ไร้สมรรถภาพต่อการที่จะประพฤติธรรม และไม่มีวันที่จะสำเร็จ จงได้ฟังธรรมคีตาของอาตมา”
ถ้าผู้ที่มีศรัทธาอันแรงกล้า ปรารถนาจะปฏิบัติธรรม
ไม่สามารถตัดเครื่องร้อยรัดที่มีอิทธิพลได้
เขาจะฟันฝ่าอุปสรรคที่ยากเข็ญอื่นๆไปได้อย่างไร?

ถ้าบุคคลไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการเสพคุ้นกับความไม่ยึดติด
บุคคลจักสามารถปลดปล่อยตนเองออกจากพันธนาการของชื่อเสียงเกียรติคุณ
และความหยิ่งทะนงได้อย่างไร?

ถ้าได้รู้จักความไม่ยั่งยืนของสรรพชีวิตทั้งปวงแล้ว แต่ยังไม่รู้จักความสันโดษมักน้อย
เขาจะสละโลกียทรัพย์ที่มากมายของเขาได้อย่างไร?

บุคคลจะสามารถเข้าใจถึงความจริงแท้ ที่อยู่เหนือขอบเขตุของถ้อยคำได้อย่างไร
ด้วยการเพียงแต่พูดโต้ตอบกัน โดยปราศจากประสบการณ์เข้าถึงสภาวธรรมโดยตรง?
บุคคลที่ไม่สามารถรู้แจ้งตระหนักชัดต่อความจริงสูงสุด ที่อยู่เหนือสัญลักษณ์ทั้งปวง
จะสามารถอธิบายมันด้วยดวงจิตที่มืดบอดได้อย่างไร?

บุคคลที่ไม่หลีกเลี่ยงความชั่วร้ายอันเกิดแต่การคบมิตรชั่ว
จักสามารถหลุดรอดจากวิบากผลอันทุกข์ทรมานได้อย่างไร?

ถ้าบุคคลไม่สามารถใช้ประโยชน์จากความทุกข์เพื่อพัฒนาจิตวิญญาณของตนเอง
เขาจะสามารถเอาชนะความโศกตรมทั้งหลายและการพากเพียรที่มืดบอด ได้อย่างไร?

ถ้าบุคคลไม่ได้หยั่งรู้ว่า ความคิดที่หลั่งไหลรบกวนนั้น โดยตัวของมันเองแล้ว คือธรรมกาย
เขาจะสามารถขจัดความคิดที่หลั่งไหล ด้วยสัมมาทิฐิได้อย่างไร?

ถ้าบุคคลไม่ได้สลัดคืนความเข้าไปยุ่งเกี่ยวและความเข้าไปยอมรับ ออกไปทั้งหมดแล้วไซร้
เขาจะสามารถปฏิบัติฝึกฝนในการสละอุทิศตนด้วยมัชฌิมาปฏิปทาได้อย่างไร?

บุคคลที่ไม่ได้ปล่อยวางภารกิจ และไม่ได้ละเลิกความติดยึด ทั้งมวล
จักบรรลุถึงสัมฤทธิ์ผลในการปฏิบัติธรรม ด้วยการเฝ้ากระทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ หรือด้วยการนึกคิด
ได้อย่างไร?
บุคคลที่ไม่ได้สละเครื่องร้อยรัดทั้งหมดออกไป
จะสามารถบำเพ็ญสมาธิภาวนาโดยปราศจากความคิดแบบโลกๆในดวงจิตได้อย่างไร?

บุคคลไม่สามารถปล่อยวางในกาลบัดนี้แล้วไซร้
เขาจักหวังว่าจะสามารถปล่อยวางในภายหลังได้อย่างไร?

ถ้าบุคคลคิดว่าไม่ต้องการพัฒนาจิตวิญญาณให้สูงขึ้นในกาลบัดนี้แล้วไซร้
เขาจะสามารถพัฒนามันในภายหลังได้อย่างไร? เขาย่อมล้มเหลวอย่างแน่นอน

ถ้าบุคคลไม่ได้สร้างให้เกิดความตั้งใจอันเด็ดเดี่ยว ณ บัดนี้แล้วไซร้
สัมฤทธิ์ผลจากความหวังและการคาดคะเนใดๆ ย่อมไม่มีวันที่จะบังเกิดขึ้นมาได้

ในที่สุดชายหนุ่มก็ได้ออกติดตามท่านมิลาเรปะ และได้ศึกษาปฏิบัติจนบรรลุธรรม เป็นศิษย์เอกคนหนึ่งของท่านมิลาเรปะ มีฉายานามว่า ท่าน นโกกอมเรปะ ธัมมะวอนชูชาวา

นี้คือตำนานเรื่องราวที่ท่านมิลาเรปะ พบสานุศิษย์ เรปะ ธัมมะ วอนชู ที่ บูเชน

เกี่ยวกับท่านมิลาเรปะ
ตำนานแห่งหุบเขาอัญมณีแดง
การจาริกธุดงค์สู่ ลาชิ
ธรรมลีลาแห่งเทศกาลหิมะโปรย
วิวาทะกับเจ้าแม่ผู้ชาญฉลาด
มณฑล รักม่า
วิหารเทียมฟ้า จันแพน
ธรรมปิติของสมณะ
ท่านมิลาเรปะ กับนกพิราบ
หุบเขา วัชชระ สีเทา
ภิกษุ เรชุงปะ
ข้อตักเตือนถึงโอกาสที่หาได้ยากในการปฏิบัติธรรม
การค้นหาธรรมชาติแห่งจิตของชายเลี้ยงแกะ
ธรรมคีตาแห่งความตระหนักชัด
การมุ่งสู่โพธิญาณของสตรีเพศ
ธรรมคีตา ณ ที่พักผู้เดินทาง
พาลชนที่กลายเป็นสาวก
การพบกันที่สายธารสีเงินยวง
นิมิตหมายแห่งพระธรรมจากไม้เท้า
ข้อชี้นำยี่สิบเอ็ดประการ
ภิกษุ กาชอนเรปะ
คำตักเตือนสำหรับท่าน ธัมมะวอนชู
การแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ ณ ภูเขาหิมะดีซี
การบรรลุธรรมจักษุของท่าน เรชุงปะ
การกลับใจของชาวลัทธิ บอน ผู้กำลังจะตาย
แสดงธรรมกับหญิงสาวผู้ชาญฉลาด
นายพรานกับกวาง
พระราชาแห่ง เนปาล
เผชิญเจ้าแม่ ทเซรินมา
การกลับใจของเจ้าแม่ ทะเซรินมา
ข้อแนะนำเกี่ยวกับภาวะ สัมภเวสี
ทะเซรินมา กับการปฏิบัติสุญญตาธรรม
ข้อตักเตือนสำหรับท่าน ดอจี วอนชู
การพบกับท่าน ธรรมโพธิ
เผชิญนักปริยัติ
เยือนอินเดียครั้งที่สามของท่าน เรชุงปะ
ความตระหนักชัดของท่าน เมกอมเรปะ
สาลีอุยกับพระธรรม
เขาของตัวจามรี
การสำนึกผิดของ เรชุงปะ
ความที่ยิ่งกว่าสุข
ศิษย์เอก กัมโบปะ
นักปริยัติผู้กลับใจ
ธรรมปราโมทย์
แสดงอภิญญาจูงใจคน
รวมโศลกธรรมสั้นๆ
ธรรมเทศนาที่ภูผา บอนโบ้
แรงบันดาลใจ
ชินดอโมและเลซีบุม
แกะที่กำลังจะตาย
ธรรมคีตาแห่งการดื่ม
แด่ เรชุงปะ ด้วยเมตตา
เรชุงปะ สู่เมือง วู
พบท่าน ธัมปาสันจี
มิติแห่งสวรรค์
คำพยากรณ์แห่งเทพธิดา
คำตักเตือนคุณหมอ ยางงี
การจากไปของ เรชุงปะ
เรื่องราวของ ดราชิเซ
กัลยาณมิตร
ประจักษ์พยานแห่งการบรรลุธรรม
ปัจฉิมโอวาท