ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
พระวินัยปิฎก
พระสุตตันตปิฎก
พระอภิธรรมปิฎก
พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อจุลลวัคค์ (วรรคเล็ก) เป็นวินัยปิฎก
สมถขันธกะ
(หมวดว่าด้วยวิธีระงับอธิกรณ์)
๒.สติวินัย (การระงับด้วยยกให้ว่าเป็นผู้มีสติ)
พระผู้มีพระภาคจึงทรงแนะวิธีระงับอธิกรณ์ชนิดนี้ซึ่งเกิดขึ้นแก่พระอรหันต์ ให้สงฆ์สวดประกาศ ให้สติวินัยแก่พระทัพพมัลลบุตร แล้วทรงแสดงเงื่อนไข ๕ ประการ ในการให้สติวินัย คือ
๑.
ภิกษุผู้ถูกโจทฟ้อง
เป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่มีอาบัติ
๒.
มีผู้กล่าวฟ้องเธอ
๓.
เธอขอสติวินัย
๔.
สงฆ์ให้สติวินัยแก่เธอ
๕.
สงฆ์พร้อมเพรียงกันให้โดยธรรม
อย่างนี้
จึงเรียกว่าการให้สติวินัยอันเป็นธรรม.
- สัมมุขาวินัย (การระงับต่อหน้า)
- สติวินัย
(การระงับด้วยยกให้ว่าเป็นผู้มีสติ)
- อมูฬหวินัย
- ปฏิญญาตกรณะ
(การระงับด้วยคำสารภาพของผู้ถูกฟ้อง)
- เยภุยยสิกา
(การระงับด้วยถือเสียงข้างมาก)
- ตัสสปาปิยสิกา
(การระงับด้วยการลงโทษ)
- ติณวัตถารกะ
(การระงับด้วยให้เลิกแล้วกันไป)
กัมมขันธกะ
พระเสยยสกะกับนิยสกรรม
ปริวาสิกขันธกะ (หมวดว่าด้วยผู้อยู่ปริวาส)
สมุจจยขันธกะ
สมถขันธกะ
อธิกรณ์ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่
๒
พระวินัยเล่มที่
๓
พระวินัยเล่มที่
๔
พระวินัยเล่มที่
๕
พระวินัยเล่มที่
๖
พระวินัยเล่มที่
๗
พระวินัยเล่มที่
๘