ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม อารยธรรม >>
การละเล่นไทย สร้างเสริมคุณธรรม
การเล่นในสมัยกรุงสุโขทัย
ว่าวหง่าว
โคเกวียน
การเล่นในสมัยกรุงศรีอยุธยา
มอญซ่อนผ้า
สะบ้า
ไม้หึ่ง
ลิงชิงหลัก
การเล่นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น
วิ่งวัว
ตะกร้อ
ขี่ม้าส่งเมือง
กลองหม้อตาล
หม้อข้าวหม้อแกง
โคเกวียน
(การเล่นในสมัยกรุงสุโขทัย)
เป็นการเล่นในงานนักขัตฤกษ์ในสมัยก่อน ปัจจุบันยังเล่นให้เห็นอยู่ทั่วไปแต่ใช้ชื่อแตกต่างกันตามแต่ท้องที่
วัตถุประสงค์
- เพื่อพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขนและขา
- เพื่อฝึกความคล่องแคล่วว่องไว
ผู้เล่น
เล่นไม่จำกัดจำนวน
รูปแบบ
แบ่งผู้เล่นเป็นกลุ่ม ๆ ละ 3 คน มีเส้นเริ่มและเส้นชัย ห่างกันประมาณ 20-30
เมตร ดังภาพประกอบ
ภาพประกอบ รูปแบบการเล่นโคเกวียน
ที่มา : จิรกรณ์ ศิริประเสริฐ. เกมเบ็ดเตล็ด หน้า 3
วิธีการเล่น
- แบ่งผู้เล่นออกเป็นกลุ่ม ๆ ละ 3 คน จะเล่นคราวละกี่กลุ่มก็ได้
- ให้ผู้เล่นในกลุ่ม 2 คน เป็นวัว ยืนหันหน้าไปทางเส้นชัย เอามือจับแขนกันให้แน่น ผู้เล่นคนที่สามเป็นเกวียน ขึ้นนั่งบนแขนของวัว มือโอบไหลคนเป็นวัวให้แน่น
- ให้เกวียนเข้าแถวที่เส้นเริ่ม เมื่อผู้นำเกมให้สัญญาณก็ออกวิ่ง กลุ่มไหน ถึงเส้นชัยก่อนจะเป็นฝ่ายชนะ
- ถ้ากลุ่มไหนแขนหลุดออกจากกันจะถูกปรับให้แพ้ต้องออกจากการแข่งขัน
ข้อเสนอแนะ
ถ้าเป็นการเล่นในหมู่เด็กโตให้เพิ่มระยะทางให้ไกลขึ้น