ศิลปะ หัตถกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม สันทนาการ >>

ศิลปะเครื่องประดับวิคตอเรีย (Victoria)

ศิลปะเครื่องประดับสมัยวิคตอเรียได้ยึดช่วงสมัยของสมเด็จพระราชินีวิคตอเรียแห่งประเทศอังกฤษเป็นหลัก โดยอัตชีวประวัติของพระองค์ได้แบ่งออกเป็น 3 ช่วง ได้แก่

อัตชีวประวัติของสมเด็จพระราชินีวิคตอเรีย
ช่วงวิคตอเรียตอนต้น เมื่อปี ค.ศ.1837 ถึง 1860
ช่วงกลางของสมัยวิคตอเรีย เมื่อปี ค.ศ.1860 ถึง1885
ช่วงปลายสมัยวิคตอเรียและพระเจ้าเอ็ดเวิร์ด เมื่อปี ค.ศ.1885 ถึง 1910
ช่วงวิคตอเรียตอนต้น

ช่วงวิคตอเรียตอนต้น
อยู่ในช่วงระหว่างปี ค.ศ.1837 ถึง 1860 หรือเรียกช่วงนี้อีกอย่างหนึ่งว่า ยุคโรแมนติก เป็นช่วงที่พระองค์ทรงพระเยาว์ ทรงได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระราชินีแห่งอังกฤษและการมีความรักของพระองค์ ทำให้เครื่องประดับที่ปรากฏมีสีสันสดใส ประกอบกับอยู่ในช่วงที่ประเทศอังกฤษมีอำนาจและบารมี ดังนั้นในช่วงสมัยนี้เป็นช่วงที่ทรัพย์สินทั้งหลายมีอยู่เป็นจำนวนมาก

เครื่องประดับที่ปรากฏในช่วงนี้จัดเป็นช่วงต้นสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 19 จึงมีลักษณะการออกแบบที่อิงกับประวัติศาสตร์ค่อนข้างมาก เนื่องจากนักออกแบบในช่วงนี้ต่างมีแรงบันดาลใจจากประวัติศาสตร์ที่ขุดค้นพบ เช่น ช่วงยุคเรอนาซองค์ ยุคกลาง เป็นต้น ซึ่งสร้างกระแสการออกแบบแนวอนุรักษ์นิยมได้มาก แต่ถึงกระนั้นนักออกแบบเครื่องประดับที่ไม่อิงกับประวัติศาสตร์มากนักก็ได้ปรากฏเช่นกัน ผลงานเครื่องประดับที่ปรากฏจึงมีลักษณะสีสันสดใส แลดูอ่อนหวาน และมีความสวยงาม

ดังนั้นแนวทางในการออกแบบและการนำวัสดุมาใช้ในการออกแบบในช่วงต้นสมัยวิคตอเรียจึงนิยมรูปแบบกรีก โรมัน โกธิค ยุคกลาง นิยมใช้ไขมุกเป็นเมล็ดพวงองุ่น ใบไม้ต่างๆ และมีรูปทรงหัวใจ ส่วนวัสดุที่นิยมใช้ ได้แก่ ทองคำทุกสี แต่ยกเว้นสีขาว ทองคำม้วนไปตามรูปแบบนิยมการชุบทองช่วงหลังจากปี ค.ศ.1840 ส่วนอัญมณีที่นิยมใช้ ได้แก่ นิล เทอร์คอยส์ งาช้าง อลูมินัมนิยมหลังจากปี ค.ศ.1855

ช่วงกลางของสมัยวิคตอเรีย
ช่วงกลางของสมัยวิคตอเรีย เมื่อปี ค.ศ.1860 ถึง 1885 หรือเรียกช่วงนี้อีกอย่างหนึ่งว่า ยุคแห่งความสง่างาม เนื่องจากในยุคจี้พระองค์ทรงมีพระราชอำนาจเต็มที่ สุภาพสตรีในช่วงนี้มีความเข้มแข็งและเปลี่ยนทัศนคติในการดำเนินชีวิตอย่างสิ้นเชิง เหล่าสุภาพสตรีต้องมีอาชีพ ต้องแข่งขันร่วมกับผู้ชายและมีความต้องการการยอมรับนับถือมากขึ้น ดังนั้นการออกแบบเครื่องประดับในยุคนี้จึงนิยมรูปแบบเครื่องประดับแบบอิทรัสกัน เนื่องจากมีการออกแบบที่ดูเข้มแข็ง สง่างามน่าเชื่อถือ ซึ่งต่างจากช่วงแรกที่ดูอ่อนหวานมากกว่า ดังนั้นแนวการออกแบบจึงนิยมรูปหัวใจรูปแบบเครื่องประดับอิทรัสกัน ชื่อชอบการภาพถ่าย ชอบรูปแบบระฆัง ช่อดอกไม้หรือเป็นพู่ห้อยแมลงต่าง งู ส่วนวัสดุที่ใช้ในการผลิต ไดแก่ แมลงปีกแข็ง อำพัน ส่วนอัญมณีและโลหะยังคงนิยมเช่นเดียวกันกับสมัยวิคตอเรียตอนต้น

ปลายสมัยวิคตอเรียและพระเจ้าเอ็ดเวิร์ด
มาถึงช่วงปลายสมัยวิคตอเรียและพระเจ้าเอ็ดเวิร์ด เมื่อปี ค.ศ.1885 ถึง 1910 เรียกว่าช่วงนี้อีกอย่างว่า ยุคแห่งสุนทรียศาสตร์ เนื่องจากเป็นช่วงที่ชาวอังกฤษมีความซาบซึ้งหรือหลงใหลในงานศิลปกรรมเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะผลงานทางด้านจิตรกรรม ซึ่งศิลปะเข้าสู่ช่วงสมัยพรีราฟาเอลไลท์ (Pre-Raphaelite) การสวมใส่เครื่องประดับจึงแตกต่างจากช่วงกลางสมัย เนื่องจากสุภาพสตรีทั้งหลายเริ่มมีความมั่นมากขึ้น จึงใส่เครื่องประดับจำนวนน้อยชิ้น นิยมสวมกลางวัน มีการออกแบบเครื่องประดับที่เรียบง่ายขึ้น แต่เพชรเป็นอัญมณีที่นิยมมาก ผลงานการออกแบบเครื่องประดับจึงนำเพชรมาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญจำนวนมาก

เมื่อมาถึงช่วงปลายสมัยของพระองค์หรือช่วงที่พระเอ็ดเวิร์ดเสด็จสวรรคตแล้ว เครื่องประดับต่างๆ ล้วนมีลักษณะเรียบง่าย เนื่องจากสมเด็จพระราชินีวิคตอเรียทรงชุดแต่งองค์ไว้ทุกข์ตลอดจนเสด็จสวรรคต เครื่องประดับจึงเต็มไปด้วยสีเข้มดำเป็นส่วนมาก นิล จึงเป็นวัสดุหายากในช่วงนี้ การออกแบบจึงมีแต่สัญลักษณ์แห่งความเงียบสงบ นิ่ง แต่ก็แฝงความเข้มแข็งและความหวังอยู่เสมอ ดังนั้นแนวการออกแบบจึงนิยมดวงจันทร์ครึ่งซีก และดวงดาว ไม้กางเขน หัวใจทั้งรูปแบบดวงเดียวและสองดวง นก ดอกไม้ เกือกม้า และสัญลักษณ์อื่นๆ ที่แสดงถึงความโชคดี พระจันทร์และนักฮูก ชายบนดวงจันทร์ กีฬา แมลงต่างๆ ส่วนโลหะที่นิยมใช้ในการผลิตช่วงนี้ ได้แก่ ทองคำ ซึ่งมีการผสมสีต่างๆ แพทตินัม เงิน ทองแดง

ศิลปะเครื่องประดับวิคตอเรีย (Victoria)

ข้อเขียน-บทความ »

นิยาย-เรื่องสั้น »

บทกวี »

สารคดี-ท่องเที่ยว »